Nieuwe crisiscommunicatie

“Jij werkt toch in de crisiscommunicatie? Dan zul je het wel druk hebben.” Je hebt het ongetwijfeld de afgelopen periode ook gehoord van vrienden en bekenden. Moeilijk om een goede reactie te geven. “Nou ja, crisis. Wat er nu allemaal aan de hand is natuurlijk wel wat anders dan een grote brand of een overstroming.”

Maar grote onzekerheid is er wel. Plus complexiteit. En veel dossiers vragen om onorthodoxe maatregelen, net als bij traditionele crises. Dus laten we er als crisisprofessionals niet van weg lopen, maar als het nodig is onze bijdrage proberen te leveren.  

Ondertussen vragen langlopende crises om een andere benadering. De bekende driehoek “informatie, handelingsperspectief en betekenisgeving” vergt dan meer verdieping. De analyse van de nieuwsmedia en berichten op sociale platforms is niet genoeg. 

Het eerste rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid naar de Nederlandse corona-aanpak vroeg er al eerder aandacht voor: ga stelselmatig in gesprek met burgers om zorgen, vragen en behoeften een plek te kunnen geven in het crisis- en communicatiebeleid. 

Eerst wist ik niet goed hoe we dat concreet konden maken. Tijdens een crisis langs de deuren om in gesprek te gaan? Dat gaat echt niet tijdens de flitscrisis, waarin je snel moet handelen. Maar als crises langer duren en de uitdaging complexer wordt, dan kan het heel goed. Het moet, met achtergrondgesprekken, focusgroepen en anders kwalitatief onderzoek.  

Met dit magazine willen we een podium bieden voor lessen, inzichten en ervaringen op het gebied van crisiscommunicatie. Juist nu is dat meer dan ooit nodig. Nieuwe crises vragen om nieuwe antwoorden, die we met elkaar gaan vinden.